Konstrüktivizm, 20.yüzyılın başlarına dayanan bir sanat akımıdır. Temel olarak bu akımın üyeleri, sanatçıların içeriği ya da yaşanmış bir olayı betimlemekten çok, sanatın kendi içsel koşullarını araştırmaya odaklanıyorlardı. Bu akımın üyeleri, kendilerini bir araya getiren yapıların, şekil ve biçimlerin, geometrik biçimlerin ve çizgilerin kullanımının arkasındaki okur ya da izleyiciyle etkileşimlerini inceliyorlardı.
Konstrüktivizm sanat akımı, her sanat formunda görülebilir. Ama özellikle modern sanatta ve fotoğrafta, konstrüktivizmin özellikleri görülür. Yaratıcıların kullanımı olan matematik kurallar, minimalizm ve çoklu formatlar, bu sanat formunu diğerlerinden ayırmaktadır.
Konstrüktivizmin Özellikleri
Konstrüktivizmin özellikleri, dikkat çekici biçimler ve özgün süslemelerin kullanımıdır. Ayrıca, gözleri içeriğe veya anlamaya değil, dış görünümün içsel yapısına odaklamaya çalışan bir sanat akımıdır. Çoğu sanatçı, tekrarlanan desenlerden, tek renklerden ve çoklu geometrik biçimlerden oluşan kompozisyonlar oluşturur. Konstrüktivist sanat eserleri, yoğunluk ve kontrastların kullanımının yanında, renk, renk tonu ve aydınlatma gibi teknikleri de kullanır.
Konstrüktivizmin Öncüleri
Konstrüktivizm sanat akımının öncüleri arasında şu isimler sayılabilir:
- Vasily Kandinsky
- El Lissitzky
- Kazimir Malevich
- Kurt Schwitters
Bu sanatçıların çalışmaları, sanat tarihçiler tarafından 20.yüzyılın öncü konstrüktivist sanatçıları olarak değerlendirilmektedir.
Konstrüktivizm sanat akımı, doğaçlama çalışma ve fiziksel öğelerden oluşan kompozisyonların toplamıdır. 1920'lerde, Rus ve Avrupa sanatçıları tarafından başlatılan konstrüktivizm, tıpkı Bauhaus gibi, modern sanatın İkinci Dünya Savaşı öncesi kültürünün bir parçasıydı. Konstrüktivizm, doğaçlamacı sanatçıların ürünlerini oluşturmaları ve sanatçıların bireyselliğini ortaya koymalarını sağladı. Buna karşılık, sanatçılar aynı zamanda mekanik, ölçek, mimari veya tasarım üzerine çalışmalar yapabilirlerdi. Konstrüktivizm'in gelişmesinde etkili olan sanatçılar arasında, Vasiliy Kandinsky, Piet Mondrian, El Lissitzky ve Hannah Höch yer alıyor. Geleneksel resim, heykel ve fotoğraf kurallarını reddeden konstrüktivizm, sanatçıların çalışmalarının herhangi bir cisim üzerinde sergilenmesine izin veriyordu. Geometrik, bölümlemeli veya parçalı bir görünümü olan resimler, fotoğraflar ve heykeller, mekanik ve mantıksal kurallar tarafından belirlenen kompozisyonları ifade etmek için kullanıldı.
Konstrüktivizm, kuramını her alanda uygulamak isteyen modernist sanatçılardan oluşuyordu. Sanatçıların çalışmalarının sınırlanmış, kontrollü ve düzenleyici bir etkisi olması özellikle önemlidir. Sanatçılar, yüksek sınıflandırma ve sınırlama ile bir araya getirilen öğeler kullanarak mekân, biçim ve renk armonisi oluşturma konusunda deneyler yaptı. Konstrüktivizmde, kapalı bir sistem oluşturmak, oluşturulan sanat eserinin soyut olduğu anlamına gelmez. Sanatçılar, aynı zamanda fenomenolojik alana açık olacak şekilde sergileme olanaklarına sahipti. Farklı fiziksel nesnelerin kullanılarak oluşturulan resim ve heykel çalışmaları, sanatçıların yaratıcılıklarını kullanmayı kolaylaştırdı.
Konstrüktivizm, modernizmin öncülerinden biri olarak kabul edilir. Modernizm, kültürel, politik ve yaşam tarzlarının değişmesiyle beraber, özgürlük arayışıyla da ilgiliydi. Sanatçılar, bu arayışın ürünleri olarak yeni ve özgün sanat eserleri oluşturma arzusuyla hareket ettiler. Konstrüktivizm, sanatçıların çalışmalarını kolaylaştırmak için en uygun olanı olarak görüldü. Sanatçıların çalışmaları dolayısıyla, konstrüktivizm, kültürel kimlik, yaratıcılık ve özgürlük arayışının önemli bir parçası olmuştur.